Nie lubię pisać pod wpływem uczuć, należy najpierw przespać i emocje uspokoić.
Ale nie mogę! Eksploduję! chcę krzyczeć, bo mi brakuje tchu!
Czytam w internecie aktualne wiadomości o tragicznym wypadku pod Berlinem. 13 osób już zginęło, 30 rannych, wiele ciężko. Kto wie, ile zmarłych będzie?
Tragedia w rodzinach, strach, obawy, niemoc, strata, płacz, rozpacz.
Przebieg wypadku jeszcze nie jest jasny, ale wygląda na to, że ktoś popełnił błąd. Po prostu tragiczny przypadek losu.
Zdjęcia można obejrzeć w internecie, są wstrząsające. Przecież to są ludzie, którzy tam umarli, czy czekają na pomoc!
Współczujmy rodzinom, myślmy, a kto chce – niech się modli – o nich i o rannych, którzy mają jeszcze długą drogę przed sobą. Skłońmy się pokornie przed ich losem. Jutro może każdego z nas trafić… (więcej…)

Czytamy, słuchamy, oglądamy wiadomości, rozmawiamy…
Niepowtarzalna tragedia trafiła Polskę. Tyle ludzi zginęło, tyle osób wysokiej rangi i znaczenia dla kraju i zagranicy.
Można się w zaplanowanej podróży również dopatrywać pewnej symboliki.
Nigdzie w historii nie było podobnego przypadku i dlatego cały  świat patrzy teraz szczególnie intensywnie na Polskę.
Obok smutku za rodziny zaginionych i za straty dla Polski, nastają również zdziwienie i niezrozumienie.
Wiele pytań i myśli pozostaje na razie bez odpowiedzi. (więcej…)

Od wielu dni miliony widzów na całym świecie śledzą przebieg olimpiady Vancouver 2010.
Vancouver i Whistler – to pojęcia, o których teraz każdy może coś powiedzieć.
Jeszcze parę godzin i impreza zakończy się uroczyście. Pozostaną medale (Niemcy 29, Polska 6), duma, euforia, jak i niespełnione marzenia o zwycięstwach, zawiedzione miny, wiele wspomnień i wrażeń u uczestników i widzów.
My nie oglądaliśmy ani razu, jakoś nie wyszło, nie było zainteresowania, czasu, ochoty. Były inne sprawy. (więcej…)

W życiu nie zawsze wszystko układa się według naszego scenariusza.
Nowy rok zaczął się gorzej niż stary skończył.
Przed laty zakłóciły naszą świąteczną atmosferę szokujące relacje z tsunami. Setki tysięcy zabitych, rodzinne tragedie.
W tym roku na całym świecie śledzimy wydarzenia w Haiti. Znów trafiło na tych najbiedniejszych (jak Tajlandia, czy New Orleans).
Z urlopów znamy haitańskie wioski w Dominikańskiej Republice, jakże inne od tych dominikańskich! (więcej…)

„Święta, święta i po świętach”. Ach, stare powiedzonka.
Tak czekaliśmy i tak szybko minęło.
Zostały miłe wspomnienia, po spotkaniach, po wspólnie spędzonych chwilach.  To ten specjalny czas wzajemnych serdeczności i dobrych słów.
Zostały prezenty, dowód wielu myśli, niespodzianek  i radosnych oczu (nawet u nas, dorosłych). Została choinka, jeszcze nam  poświeci do 6.01.
No i niestety zostały ślady grzesznych łakoci na biodrach… „Jeta, jeta a potem dieta”. Ale, co tam. Od Nowego Roku będziemy nad tym problemem pracować. (więcej…)

Cztery świeczki zapaliliśmy.
Niestety w sobotę było tak zimno (-15), że wszelkie chcice na rynki świąteczne zrobiły cofkę i siedzieliśmy przytulnie w ciepłym domku.
Myślami byliśmy z naszym dzieciątkiem (…30 lat), które musiało oporządzić konia w stajni. Zwierze żywe, potrzebuje zajęcia i pielęgnacji, czy mroź, czy upał. To nie chomik, którego można wcisnąć pod łóżko. Ale przyznała się córcia: „To są te chwile, kiedy sobie myślę, dlaczego mi rodzice przed laty nie zabronili koni?”. Na przemarznięte ręce i nogi jest tylko jedna pigułka – przejść na szachy. Albo: byle do wiosny.
Weekend wykorzystałam na miłe świąteczne zapachy, popiekłam trochę ciasteczek i makowca. Kto tam myśli teraz o biodrach!
Cieszymy się na Święta, na spokój, wspólny czas, miłą atmosferę, na dni miłości i radości, bliskość ludzi, których kochamy. I tego życzymy Wam też.
A te parę godzinek mojej pracy też minie. Ach, co tam!

***Nie ma lekarstwa na urodzenie się i na śmierć. Zachowaj radość w międzyczasie.***

Jutro już zapalimy trzecią świeczkę adwentową.
Nie da się zaprzeczyć, czy chcesz, czy nie:  Święta idą. I to dużymi krokami.
I nastrój rośnie z czasem, jak apetyt w trakcie jedzenia.
Robi się coraz zimniej, dziś było rano 2 stopnie, nawet zapowiedziany jest mróz. (więcej…)

Oj, idą, idą… podobno.
Wczoraj zapaliliśmy już pierwszą świeczkę na adwentowym wieńcu. Ale droga do niej była trochę pozbawiona emocji.
Jeszcze w październiku chodziliśmy w krótkich rękawach, śniegu nie ma do dziś, nie marzniemy, ciągle jeszcze około 10 stopni, niektóre narcyzy wytykają już ciekawie nosy (hej! poczekajcie, to jeszcze nie wiosna, a spowrotem nie można!), migdałowce ćwiczą się w nowych pąkach, nawet palmy nie mają jeszcze zimowych majtek, ptaki kąpią się jeszcze w ogrodach, kurtki zimowe w szafach…
Jak tu myśleć o Świętach? (więcej…)