„Święta, święta i po świętach”. Ach, stare powiedzonka.
Tak czekaliśmy i tak szybko minęło.
Zostały miłe wspomnienia, po spotkaniach, po wspólnie spędzonych chwilach.  To ten specjalny czas wzajemnych serdeczności i dobrych słów.
Zostały prezenty, dowód wielu myśli, niespodzianek  i radosnych oczu (nawet u nas, dorosłych). Została choinka, jeszcze nam  poświeci do 6.01.
No i niestety zostały ślady grzesznych łakoci na biodrach… „Jeta, jeta a potem dieta”. Ale, co tam. Od Nowego Roku będziemy nad tym problemem pracować. czytaj dalej →

Cztery świeczki zapaliliśmy.
Niestety w sobotę było tak zimno (-15), że wszelkie chcice na rynki świąteczne zrobiły cofkę i siedzieliśmy przytulnie w ciepłym domku.
Myślami byliśmy z naszym dzieciątkiem (…30 lat), które musiało oporządzić konia w stajni. Zwierze żywe, potrzebuje zajęcia i pielęgnacji, czy mroź, czy upał. To nie chomik, którego można wcisnąć pod łóżko. Ale przyznała się córcia: „To są te chwile, kiedy sobie myślę, dlaczego mi rodzice przed laty nie zabronili koni?”. Na przemarznięte ręce i nogi jest tylko jedna pigułka – przejść na szachy. Albo: byle do wiosny.
Weekend wykorzystałam na miłe świąteczne zapachy, popiekłam trochę ciasteczek i makowca. Kto tam myśli teraz o biodrach!
Cieszymy się na Święta, na spokój, wspólny czas, miłą atmosferę, na dni miłości i radości, bliskość ludzi, których kochamy. I tego życzymy Wam też.
A te parę godzinek mojej pracy też minie. Ach, co tam!

***Nie ma lekarstwa na urodzenie się i na śmierć. Zachowaj radość w międzyczasie.***

Jutro już zapalimy trzecią świeczkę adwentową.
Nie da się zaprzeczyć, czy chcesz, czy nie:  Święta idą. I to dużymi krokami.
I nastrój rośnie z czasem, jak apetyt w trakcie jedzenia.
Robi się coraz zimniej, dziś było rano 2 stopnie, nawet zapowiedziany jest mróz. czytaj dalej →

Czekali, czekali i się doczekali.
Wczoraj byliśmy, jak już tradycyjnie od kilku lat, na koncercie Nokia – Night of the Proms. Bilety, kupione w grudniu 08, leżały rok w szufladzie, zmieniły właściciela jako prezenty urodzinowe i znów czekały…
Jak może się zdarzyć, w tak długoterminowych planach – coś się nieplanowo pokićka. czytaj dalej →

Oj, idą, idą… podobno.
Wczoraj zapaliliśmy już pierwszą świeczkę na adwentowym wieńcu. Ale droga do niej była trochę pozbawiona emocji.
Jeszcze w październiku chodziliśmy w krótkich rękawach, śniegu nie ma do dziś, nie marzniemy, ciągle jeszcze około 10 stopni, niektóre narcyzy wytykają już ciekawie nosy (hej! poczekajcie, to jeszcze nie wiosna, a spowrotem nie można!), migdałowce ćwiczą się w nowych pąkach, nawet palmy nie mają jeszcze zimowych majtek, ptaki kąpią się jeszcze w ogrodach, kurtki zimowe w szafach…
Jak tu myśleć o Świętach? czytaj dalej →

Nowość na znanym polskim portalu szkolnym!!!
Nowa funkcja: „Pozbądź  się brzydkich słów ze swojego profilu. Nie lubisz wulgaryzmów na Twoim profilu? Dodawaj uciążliwych uczestników do czarnej listy…” (patrz na NK blog)
Halo, co za postęp!
Tylko, co będą wtedy pisali ci, którzy inaczej nie umieją? czytaj dalej →

Nasze dzieci – moje, Twoje – rosną w pokoju i dobrobycie. Nie znają wojny, strachu, głodu. Mama i tatuś starają się, żeby wszystko było dobrze, żeby nic nie brakowało, żeby dziecko czuło się kochane i bezpieczne i miało port do zawinięcia.
Czy nie jesteśmy szczęśliwi, że możemy naszym dzieciom dać taki byt?
Jesteśmy jeszcze szczęśliwsi, kiedy to doceniają (ale większość potrafi).
Są też rodziny, gdzie panuje zła atmosfera, gdzie dzieci nie mają beztroskiego dzieciństwa.  To jednak inny temat, innym razem. czytaj dalej →

Dziś mamy Święto Zmarłych. Pamiętam te wieczorne łuny nad cmentarzami, zapach świeczek, ciepło od nich w listopadowe zimno. Spotkania rodzinne na cmentarzach. Jeszcze do tego wujka i do tej cioci… wszędzie stały grupy rodzinne na rozmowy. To było wspomnienie z naszego dzieciństwa. Właściwie miłe.
Tego dnia wyciągało się też palta i futra. W gwarze rozmów i świetle zniczy prezentowana była zimowa garderoba (ale nam dzieciom wtedy nie było to świadome, cieszyliśmy się, że mogliśmy się opatulić w ciepłe kożuszki).
Przed wieloma laty, ok 20, chciałam córce pokazać właśnie tą niepowtarzalną atmosferę i w dzień Wszystkich Świętych poszłam z nią wieczorem na cmentarz. czytaj dalej →